Dordtenaar Rob van der Lei maakt schilderijen voor ouders van baby’s die rond de geboorte of op jonge leeftijd zijn overleden. “Ouders in die situatie hebben een pijn die je je bijna niet kan voorstellen”, zegt hij. “Met mijn werk hoop ik hen te helpen verder te gaan na hun enorme verlies, terwijl ze toch de liefde blijven voelen voor het kind, dat voor altijd hún kind zal blijven.” Hij wil het roer omgooien en van deze herinneringsschilderijen zijn ‘baan’ maken.
Van der Lei is zijn reguliere werk als servicecoördinator aan het afbouwen en wil deze baan uiteindelijk opzeggen, naarmate hij meer verzoeken krijgt. Maar hij wil de ouders geen geld vragen voor een schilderij. “Je kan over zo’n werk niet onderhandelen. Wat is een schilderij van je overleden kindje waard? Het is voor de ouders sowieso onbetaalbaar.” Om in zijn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien, zoekt hij fondsenwerving.
Een vader van een door hem geschilderd overleden meisje vertrouwde hem toe: ‘Ik dacht dat het schilderij van mijn dochter me pijn zou doen, maar juist door het schilderij heb ik het gevoel dat ze steeds dichtbij me is’. Het zijn dit soort getuigenissen waardoor Van der Lei zeker weet dat zijn eigen levensopdracht hier ligt.
Toch zullen hij en zijn vrouw Cindy – zij is kraamverpleegkundige bij Geboortecentrum Rhena in het Albert Schweitzer ziekenhuis – zelf ook moeten leven. Om voor de komende twee jaar zijn verlies van inkomsten te compenseren, hoopt Van der Lei 47.000 euro bijeen te brengen. Daarmee kan hij gedurende die periode fulltime schilderen en de werken kosteloos aan ouders aanbieden. Na deze twee jaren wil hij het schilderen zelf kunnen financieren.
“Als een kindje overlijdt, heeft het nog geen levensverhaal”, besluit Van der Lei. “Met een schilderij wil ik alsnog dat verhaal vertellen. Er staat van alles in te lezen: de dromen die de ouders hadden voor het kind, waar ze denken dat het kindje nu is. Ik ga eerst met hen het gesprek aan, om een idee te vormen van de liefde die zij voelen en de beelden die zij zelf zien. Daar sluit ik op aan in het schilderij. Afhankelijk van mijn eigen gevoel kies ik de techniek, soms gebruik ik olieverf, dan weer airbrush met acrylverf. Het gaat veel verder dan een geschilderde foto. Als ‘De Levensschilder’ kan ik helaas niet het kindje, maar wel de herinnering laten leven. Hopelijk willen veel mensen of organisaties me daarin steunen.”
Meer informatie, een filmpje waarin het werk van Van der Lei te zien is en de sponsormogelijkheden zijn te vinden op www.delevensschilder.nl