Nederland moet zich inzetten om kinderen van Nederlandse IS-vrouwen terug te halen, zo oordeelde de rechter maandag 11 november in een door 23 IS-vrouwen aangespannen zaak. De vrouwen verblijven met hun in totaal 56 kinderen in Syrische kampen. Waar Nederland zich in moet zetten om de kinderen terug te halen, geldt dit niet voor het terughalen van de IS-vrouwen.
Onder de IS-vrouwen bevindt zich de Dordtse Amber K. Op 19-jarige leeftijd vertrok zij naar Syrië, naar eigen zeggen om bij een hulporganisatie aan de slag te gaan. “Ik ben in eerste instantie naar Syrië gegaan omdat ik bij een Turkse hulporganisatie wilde werken. Dat is niet gelopen zoals ik wilde dat het liep”, zo vertelde ze in februari aan EenVandaag. In Syrië trouwde ze met de Nederlandse IS-strijder Redouan D. en werd hierdoor een IS-vrouw. Samen kregen zij twee kinderen, met de kinderen woont Amber nu in een kamp. Haar man zit in een Koerdische gevangenis.
In februari liet ze al aan televisieprogramma EenVandaag weten met haar kinderen terug te willen keren naar Nederland. “De kinderen zijn onschuldig en blijven onschuldig. Wat betreft ons: iedereen verdient een tweede kans. We zijn moeders. In Nederland zullen we niet meteen vrijuit rondlopen. We zullen een lange tijd tegemoet gaan om te kijken of we strafbare feiten hebben begaan en of we echt een gevaar zijn of niet.”, zo vertelden Amber K. en andere IS-vrouw Hafida in februari aan EenVandaag.
De rechter heeft maandag besloten dat Nederland zich in moet zetten om de kinderen van IS’ers terug te halen. Volgens de rechter hebben de kinderen niet voor het kalifaat gekozen en moeten zij de juiste hulp krijgen in Nederland. Omdat hun moeders zelf naar IS-gebieden zijn afgereisd, kunnen de vrouwen geen beroep doen op hulp van Nederland. De inspanningsverplichting is echter geen verplichting dat ieder kind terug moet worden gehaald. Als een moeder besluit haar kind niet te laten gaan, dan hoeft de Nederlandse overheid het kind niet meer terug te halen.